jdb

JDB

jili

JILI

ace

ACE win

555pub Login

Ito ay ang malumanay, nakakabinging musika ng isang music box, ang uri na ginawa para sa mga laruan, at isang lumang-luma pa. Ngunit para sa ilang minuto sa maliit at siksikang ward na ito, ang mga nota ay naging tali ng buhay din. Sila ang tanging bagay na nagpapahupa sa ingay sa isip ni Login 555pub .

Ang music box ay galing sa kanyang ina, at sa kanyang lola bago pa iyon, at bago pa iyon: sinuman ang nagsasalin nito ay nagiwang mahina ang mga marka sa tela ng espasyo at oras, umaagos patungo sa punto kung saan una narinig ni Login 555pub ang kanyang gemütlich na mga recording sa boudoir ng lumang bahay-bayan ng kanyang mga lolo at lola.

Hindi kailanman nawala ito kay Login 555pub , hindi mula noong siya ay bata pa, nang ito ay isang talisman laban sa kadiliman, ang tangible na presensya ng mga magulang na ngayon ay wala na. Ito ay nakaupo sa isang himpilan sa itaas ng kanyang kama na walang galaw tulad ng anumang walang buhay na bagay, ngunit lagi itong tila humihinga tulad ng isang buhay na bagay, na nagliliwanag ng malumanay, halos mapagmahal. At ngayon, itinaas niya ito upang hawakan, upang i-turn ang susi nito, at naramdaman ang wala, wala maliban sa nabagsak na hangin.

Binuksan niya ang unan kung saan nakatayo ang kahon, ngunit wala siyang nahanap sa sofa o sa sahig, sa ilalim ng unan o sa likuran nito. Ipinakalat niya ang mga nilalaman ng mga sulok ng kama, nagtaob ng mesa at ng lamparang nasa tabi ng kama.

Nagsimula siyang maghanap sa mga araw sa kanyang alaala, sinusubukang alalahanin ang huling pagkakataon na hawakan niya ito, ang huling pagkakataon na narinig niya ang kanyang awit. Ngunit hindi niya maalala dahil ang araw na iyon ay puno ng kalungkutan at pag-iisa. Isang malabo na araw. Ang kamatayan ng aking lola ay naging isang malaking balon ng kalungkutan na walang makapupuno, at ang music box ang tanging bagay na naiwan na nagkokonekta sa akin sa babaeng minahal ako nang walang kondisyon.

Habang bumabaluktot ang kanyang paningin sa mga luha, may malumanay na pagkatok sa pinto, at natigil si Login 555pub . Hindi niya inaasahan ang sinuman, at dahan-dahang lumingon at binuksan ang pinto sa mabait na mukha ng matandang kapitbahay, na may mga mata na puno ng pagaalala.

"Narinig ko ang ingay," malumanay na sabi ng babae. "Maayos ka lang ba, anak?"

Sinubukan ni Login 555pub magsalita ngunit hindi niya magawa. Nakadikit ang kanyang mga salita sa kanyang lalamunan. Pumasok ang babae. Ang kanyang pagkahawak ay mainit at malambot, nagpapalakas ng loob. Nakita niya ang mga nakalat na ari-arian, ang mga bukas na sulok, ang pungkisang mukha ni Login 555pub na puno ng luha.

"Nawala mo ba ang isang bagay na mahalaga?" tanong niya, ang kanyang boses ay malumanay na may pag-unawa.

Tumango lang si Login 555pub , at bumuhos ang mga luha. "Isang music box iyon," mahinang sabi niya. "Akin... Galing ito sa aking ina. Hindi ko mahanap kahit saan."

Mas humupa pa ang mga mata ng babae habang hinawakan niya ang balikat ni Login 555pub . Ngunit hindi sila nawawala, hindi talaga. Natatago lang hanggang sa handa na tayong magsimulang maghanap sa kanila."

Namangha si Login 555pub , at pagkatapos ay bumaba ang mga salita. Parang balm ang babae, ang kanyang mga nakakalbo na linya ay patuloy na puno ng pag-alaga.

Tinulungan niya si Login 555pub pumasok muli sa silid, at magkasama silang naghanap, dahan-dahan at sistematiko. Habang nagtatrabaho, nagsalita ang babae, tungkol sa lahat ng tao na kanyang binati sa mga nakaraang taon.

Ang kanyang mga salita ay katulad ng pari, mainit at kalmado, hindi puno ng mga cliché tungkol sa pagtanaw sa paghihirap bilang isang pagkakataon upang makarating sa langit. Hindi siya sinusubukang sabihin kay Login 555pub na hindi gaanong masama.

Kapag nagpaalam ka, ito ay nakakatakot. Ngunit ito lamang isang yugto ng mahabang at hindi maiiwasang paglalakbay.

Pagkatapos ng ilang oras lamang, huminto ang babae muli sa tabi ng bintana, ngayon upang kumuha sa likuran ng kurtina at kunin ang music box. Ang mga delikatong tuldok ng liwanag ay sumisilip mula sa ibabaw nito sa kadiliman.

"Narito ito," sabi niya na may ngiti, iniabot ito kay Login 555pub .

Sasigaw sana si Login 555pub ngunit hindi niya matanggap ang kanyang mga mata. Ang pagkalugod, pasasalamat at pagkamangha ay nagpabuga sa kanyang puso.

Kinuha niya ang music box mula sa kamay ng babae. Mahigpit niyang hinawakan ito sa kanyang dibdib, tulad ng isang kayamanan. Naramdaman ni Login 555pub na ang music box ay mainit na sa kanyang mga kamay; tiyak na naghihintay ito para sa kanya upang handa nang mahanap ito muli?

Nanginginig, binuksan ni Login 555pub ang takip ng music box. At tumugtog muli ang musika. Ang tunog ay umalingawngaw sa langit, bumababa sa mga nabagsak na bato. Ngunit ngayon, ang mga nota ay hindi nakasasadlak. Hindi sila ang awit ng libing ng mga bagay na nawala kay Login 555pub . Sila ang masayang awit ng hindi pa: ang ating pag-ibig ay hindi masisira.

Tumulong ang musika, at anumang araw ngayon ay hihinto ka sa pakiramdam ng kanyang kawalan bilang isang madilim na butas sa iyong dibdib kung saan dapat naroon ang iyong puso. Nahanap ko ito. Ito ay nandito lang, kung saan mo ito inilagay. Hindi ako aalis. Hinintay ni Login 555pub ang kanyang puso na makabalik sa kanyang dibdib, ngunit kinabahan siya na kung iiwan niya ito ay mawawala ito magpakailanman.

555pub Login, Mabini St, Tacloban City, 6500 Leyte, Philippines

Portfolio

Kini ang malumo, nakakuyaw nga musika sa usa ka music box, ang matang gihimo alang sa mga laruan, ug usa ka lumang-luma pa. Apan alang sa pipila ka minuto niining gamay ug puno nga ward, ang mga nota nahimong pisi sa kinabuhi usab. Sila ang bugtong nga butang nga nagpahilom sa kaguliyang sa hunahuna ni Login 555pub .

Ang music box gikan sa iyang inahan, ug sa iyang lola una pa niana, ug una pa niana: bisan kinsa ang nagsaylo niini nagbilin og malumong mga marka sa hapin sa espasyo ug panahon, nagpaluyo ngadto sa punto diin una nadungog ni Login 555pub ang iyang gemütlich nga mga recording sa boudoir sa karaang balay-balay sa iyang mga lolo ug lola. Wala kini mawala kang Login 555pub , dili gikan sa pagkabata pa, sa dihang kini usa ka talisman batok sa kangitngit, ang makita nga presensya sa mga ginikanan nga karon wala na.

Kini nagtindog sa usa ka himpilan sa ibabaw sa iyang higdaanan nga walay lihok sama sa bisan unsang walay kinabuhi nga butang, apan kanunay kining daw naghunahuna sama sa usa ka buhi nga butang, nga nagdan-ag og malumo, halos mapasalamaton. Ug karon, iyang gisaka kini aron hawiran, aron ibalik ang susi niini, ug namatikdan ang wala, wala gawas sa nabagsak nga hangin.

Iyang gibuka ang unan diin nagtindog ang kahon, apan wala siyay nakit-an sa sofa o sa salog, sa ilawom sa unan o sa luyo niini. Iyang gipatibulaag ang mga sulod sa mga sulok sa higdaanan, gitaob ang lamesa ug ang lamparahan sa kilid sa higdaanan.

Nagsugod siya sa pagpangita sa mga adlaw sa iyang alaala, naningkamot nga mahinumduman ang katapusang higayon nga iyang gihawiran kini, ang katapusang higayon nga iyang nadungog ang iyang awit. Apan dili niya mahinumduman tungod kay ang adlaw niadto puno sa kasubo ug pag-inusara. Usa ka malawag nga adlaw. Ang kamatayon sa akong lola nahimong usa ka dakung atabay sa kasubo nga walay makapuno, ug ang music box ang bugtong nga butang nga nahibilin nga naghiusa kanako sa babaye nga nahigugma kanako nga walay kondisyon.

Samtang nagkagubot ang iyang panan-aw sa mga luha, may malumo nga pagpanghot sa pultahan, ug mihunong si Login 555pub . Wala siya mag-antus sa bisan kinsa, ug dahan-dahan siya miliso ug mibuka sa pultahan sa malumo nga nawong sa tigulang nga silingan, nga may mga mata nga puno sa kabalaka.

"Nadungog ko ang kaguliyang," malumo nga ingon sa babaye. "Maayo ka lang ba, anak?"

Naningkamot si Login 555pub sa pagsulti apan dili niya mahimo. Nakadikit ang iyang mga pulong sa iyang tutonlan. Misulod ang babaye. Ang iyang pagkahawid mainit ug malumo, nagpalig-on sa kaisog. Iyang nakita ang mga nakatag nga mga butang, ang mga bukas nga sulok, ang pungkisang nawong ni Login 555pub nga puno sa luha.

"Nawala mo ba ang usa ka butang nga importante?" pangutana niya, ang iyang tingog malumo nga may pagsabot.

Tumango lang si Login 555pub , ug ang mga luha mibubo sa katapusan. "Usa ka music box kini," malumo nga ingon niya. "Akon... Gikan kini sa akong inahan. Dili ko kini makit-an bisan asa."

Mas humup pa ang mga mata sa babaye samtang gihikap niya ang abaga ni Login 555pub . "Kanunay, ikaw nasayud, sa dihang kita kasubo kaayo, nangawala ang mga butang. Apan dili sila nangawala, dili gyud. Natago lang hangtud nga andam na kita sa pagsugod sa pagpangita kanila."

Nagkurog si Login 555pub , ug unya ang mga pulong milugsong. Sama sa balm ang babaye, ang iyang mga nakakalbo nga mga linya nga kanunay nga puno sa pag-atiman. Iyang gitabangan si Login 555pub nga mosulod pag-usab sa lawak, ug magkauban sila sa pagpangita, dahan-dahan ug sistematiko. Samtang nagtrabaho, nagsulti ang babaye, bahin sa tanang tawo nga iyang gibati sa mga Login 555pub bay nga tuig.

Ang iyang mga pulong sama sa pari, mainit ug kalmado, dili puno sa mga cliché bahin sa pagtan-aw sa pag-antos ingon nga usa ka oportunidad aron makaabut sa langit. Wala siya naningkamot sa pag-ingon kang 555pub Login nga dili kaayo dautan. Sa dihang nagpaila ka, kini makalilisang. Apan kini lang usa ka yugto sa hataas ug dili maikag nga panaw.

555pub Casino Login 555pub Login